سیّد محمّد میرتقیان رودسری؛ فیروزه فرخیان؛ مریم نقوی
چکیده
رفتار جامعه میزبان نسبت به گردشگران، تابعی از ادراک آنها از مقایسه هزینهها و منافع حاصل از گردشگری است. شیوع کووید-19، منجر شد جامعه میزبان به این باور برسد که هزینههای حضور گردشگران از مزایای آن بیشتر است و این درک، بر رفتار آنها نسبت به حضور گردشگران تأثیر منفی بگذارد. ادراک هزینه، توسط جامعه میزبان، در یک توالی زنجیرهوار، ...
بیشتر
رفتار جامعه میزبان نسبت به گردشگران، تابعی از ادراک آنها از مقایسه هزینهها و منافع حاصل از گردشگری است. شیوع کووید-19، منجر شد جامعه میزبان به این باور برسد که هزینههای حضور گردشگران از مزایای آن بیشتر است و این درک، بر رفتار آنها نسبت به حضور گردشگران تأثیر منفی بگذارد. ادراک هزینه، توسط جامعه میزبان، در یک توالی زنجیرهوار، منجر به ادراک تهدید، شکلگیری نگرش منفی و در نهایت، بروز رفتار منفی خواهد شد. متناسب با این روند، هدف پژوهش حاضر، بررسی نگرش و رفتار جامعه میزبان نسبت به حضور گردشگران در دوران شیوع کووید-19 در مقصد گردشگری رامسر است. از تئوری تهدید یکپارچه به منظور شکلدهی به چارچوب نظری استفاده گردید. روش پژوهش کیفی، جامعهی آماری، ساکنین شهر رامسر و روش نمونهگیری قضاوتی بود و تعداد نمونه آماری مبتنی بر رسیدن به اشباع نظری 21 نفر به دست آمد. دادهها از طریق مصاحبه نیمهساختاریافته گردآوری شدند. تحلیل دادهها بر اساس تحلیل محتوا و کدگذاری باز و محوری انجام پذیرفت. یافتههای پژوهش، ابعاد جدیدی از تعامل میزبان-گردشگر در دوران کرونا مبتنی بر تلفیق نظریههای تبادل اجتماعی و تهدید یکپارچه را ارائه نمود. آنچه به عنوان نتیجه، میتوان بیان نمود، این است که با وجود آنکه نگرش اغلب مردم رامسر به حضور گردشگران در این دوران منفی بوده، عدهای با تاکید بر وابستگی معیشت و اقتصاد شهر به گردشگری و تحت شروطی که در نتیجهگیری پژوهش به آنها اشاره شده، معتقد بودند میتوان پذیرای گردشگران بود؛ در عین حال، سلامت مردم شهر در اولویت است.
