محمدصالح احمدی؛ محمدتقی رهنمایی؛ اسماعیل علی اکبری
چکیده
رونق فعالیتهای گردشگری در هرمنطقه، برآمده از برنامهریزی و خطمشیهایی است که برای آن منطقه تدوین میشود. فرایند برنامهها و طرحهای توسعهی گردشگری مبین راهبردها، رویکردها، سیاستها و خطمشیهای کشورهای گوناگون نسبت به مقولهی گردشگری است. در ایران نگاه فن سالارانه برنامهریزان شهری باعث شده است که این ...
بیشتر
رونق فعالیتهای گردشگری در هرمنطقه، برآمده از برنامهریزی و خطمشیهایی است که برای آن منطقه تدوین میشود. فرایند برنامهها و طرحهای توسعهی گردشگری مبین راهبردها، رویکردها، سیاستها و خطمشیهای کشورهای گوناگون نسبت به مقولهی گردشگری است. در ایران نگاه فن سالارانه برنامهریزان شهری باعث شده است که این طرحها شهر را به‌عنوان مرکز جمعیت، تجارت، حمل‌ونقل و... دیده‌اند، اما شهر به‌عنوان یک مرکز گردشگر پذیر دیده نشده است.طرحهای توسعه شهری در ایران کارکرد مناسب و مورد انتظار برنامه ریزان، مدیران شهری و مردم نبوده و گردشگری در این طرحها نقش پررنگی ندارند. این تحقیق در پی تحلیل نگاه فن سالارانه این طرحها و اثرات آن بر ضعف گردشگری در شهرها است.با توجه به اهداف پژوهش، نوع تحقیق کاربردی با روش توصیفی- تحلیلی و از مصاحبه‌های نیمه ساختاریافته، ابزار پرسشنامه و مشاهدات محیطی با تأکید بـر روش سه سوسازی است. جهت تحلیل داده‌ها و اطلاعات گردآوری‌شده از تحلیل‌های کمی و کیفی بهره گرفته شد. نتایج ابعاد سه‌گانه نشان داد که نگاه فن سالارانه و تکنوکرات در طرحهای شهری، گردشگری را به حاشیه رانده و پتانسیل‌های گردشگری شهری را کمرنگ نموده و منجر به از دست رفتن هویت‌های اصلی جاذبه‌های گردشگری شده است. شایسته است که جهت توسعه گردشگری شهری از نگاه فنی و تکنوکراتی محض به آن دوری جست و نظریات سایر متخصصان دیگر را نیز لحاظ نموده و گردشگری شهری را به‌عنوان ابزاری جهت توسعه پایدار شهری در نظر داشت.کلیدواژه‌ها: فن سالارانه، طرحهای شهری، گردشگری، گردشگری شهری، سه سوسازی
