امراللهیبیوکی، ناهید؛ نظریدهقی، اعظم. (1394). اثرات تصویر ذهنی گردشگران شهر اصفهان بر توسعه گردشگری پایدار آن. فصلنامه مطالعات مدیریت گردشگری، سال دهم، شماره 31 ، پاییز 1394، صفحات 129 -103.
رضوانی، محمدرضا. (1388). توسعه گردشگری روستایی (با رویکرد گردشگری پایدار)، انتشارات سمت، تهران.
رکن الدین افتخاری، ع.؛ مهدوی، د.؛ پورطاهری، م. (1390). ارزیابی پایداری گردشگری در روستاهای تاریخی فرهنگی ایران با تأکید بر پارادایم توسعه پایدار گردشگری. فصلنامه مطالعات گردشگری، 14، 39.
سامانی، ن. ا.؛ بدری، س.؛ و سلمانی، م. (1392). ارزیابی گردشگری پایدار روستایی مورد شناسی: بخش سامان- شهرستان شهرکرد. فصلنامه جغرافیا و آمایش شهری- منطقه ای، 1، 29–48.
شارپلی، ریچارد؛ تلفر، دیوید جی. (1391). برنامه‌ریزی توسعه‌ی گردشگری در کشورهای در حال توسعه، مترجمین: حمید ضرغام بروجنی و همکاران، انتشارات مهکامه، چاپ اول، تهران.
ضیایی، محمود؛ عزیزی، عذرا. (1393). راهنمای تدوین و کاربرد شاخص‌های ارزیابی توسعه پایدار گردشگری، نشر علوم اجتماعی، چاپ اول، تهران.
علیزاده، ه.؛ فیروزی، م.؛ اجزاشکوهی، م.؛ و نقیبی، س. ن. (1392). سنجش و ارزیابی شاخص‌های پایداری در صنعت توریسم در شهر اهواز. برنامه ریزی و امایش فضا، 17(2).
محسنی، ر. (1388). گردشگری پایدار در ایران: کارکردها، چالشها و راهکارها. مجله علمی پژوهشی فضای جغرافیایی، 9(28)، 149–171.
یاری حصار، ا.؛ و حیدری ساربان، و. (1394). سنجش و ارزیابی چرخۀ حیات گردشگری پایدار روستایی (مطالعۀ موردی: بررسی تطبیقی روستاهای واقع در محورهای گردشگری استانهای تهران و البرز). مجلّة پژوهش و برنامه ریزی روستایی، 4(4)، 41–57.
Abdullaev, Akhmad. (2004). Rural Tourism and Sustainable Development in Hookkaido, Candidate for the Degree of Master, Division of Urban and Environmental Engineering, PP. 162-165.
Blances, f.Gonzelez, M. Lozano-oyola, M. Perez, F. (2010). The assessment of sustainable tourism: application to Spanish coastal destinations. Available; from: WWW.Elsevier.com/locate/ecolind.
Fennel D. (2003). Ecotourism. Abingdon New York.
Getz, K., (2008). Urban Tourism and That Concept to Urban Development, Urban Development and Challenge Conference, UK.
Hall,C. M. & lew, A. A. (1999) Sustainable tourism; a geographical perspective.New York, Longman.
Hardy, A.; Beeton, R. J.; Pearson, L. (2002). Sustainable tourism: An overview of the concept and its position in relation to conceptualisations of tourism. Journal of Sustainable Tourism, 10(6), 475-496.
Hsu, Y.-L.; Lee, C.-H.; Kreng, V. B. (2010). The application of Fuzzy Delphi Method and Fuzzy AHP in lubricant regenerative technology selection. Expert Systems with Applications, 37(1), 419–425.
Ko, J. T. (2001). Assessing progress of tourism sustainability. Annals of Tourism Research, 28(3), 817-820.
Ko,T. G. (2005) Development of a tourism sustainability assessment procedure: a conceptual approach; Tourism management, 26: 431-445, Available from:
WWW.Sciencedirect.com.
Mason, M. C. & Der Ven der Borg J. (2002). Sustainable Tourism Development in Rural Areas, The case if the Dolomite Basin, Italy, PP. 2
Reihanian, A., Mahmood, N. Z. B., Kahrom, E., & Hin, T. W. (2012). Sustainable tourism development strategy by SWOT analysis: Boujagh National Park, Iran. Tourism Management Perspectives, 4, 223–228
Tubb, K. N. (2003). An evaluation of the effectiveness of interpretation within Dartmoor National Park in reaching the goals of sustainable tourism development. Journal of Sustainable Tourism, 11(6), 476-498.
UNWTO. (2016). Tourism Highlights. 2015 Edition.
Van der Duim, V. R. (2005). Tourismscapes: an actor-network perspective on sustainable tourism development. Wageningen Universiteit (Wageningen University). PP.164-165
World Bank. (2004). A Report of Tourism Landscape in Developing Country, World Bank Press.
Zargham Boroujeni, H. & Nikbin, M. (1391/2012). Assessing the sustainability of tourism development on the island of Capri Tourism. Growth and Sustainable Development Research Journal, 12(2), 137-168. [In Persian]
)