ایمانی خوشخو، محمدحسین و ایوبی یزدی، حمید(1389)، مقایسه تطبیقی ارزش ویژه برند مقاصد گردشگری کیش و قشم از نقطه نظر ادراکات گردشگران داخلی، مرکز گردشگری علمی – فرهنگی دانشجویان ایران، مجموعه مقالات ششمین همایش ملی فرهنگی – گردشگری خلیج فارس
ایوبی یزدی، حمید و مرتضی بذرافشان(1390)، اهمیت برند در و برند سازی در مقاصد گردشگری، اولین همایش مدیریت و توسعه گردشگری، چالشها و راهکارها، تهران، ایران
ایمانی خوشخو، محمدحسین و ایوبی یزدی، حمید(1389)،عوامل موثر بر ارزش ویژه برند در مقصد گردشگری شهر یزد
ایمانی خوشخو، محمدحسین و ایوبی یزدی، حمید(1391)، رویکردی فراگیر بر برندسازی کشور به عنوان مقصد گردشگری : ازمفهوم سازی تا عمل، مجموعه مقالات برگزیده سومین سمینارو جشنواره برند در گردشگری
هومن، حیدر علی.(1387). مدل یابی معادلات ساختاری با کاربرد نرم افزار لیزرل، تهران. سمت
Boo, S., Busser, J., &Baloglu, S. (2009). A model of customer-based brand equity
and its application to multiple destinations. Tourism Management , 30, 219–231.
Cai, L. A. (2002), “Cooperative Branding for Rural Destination”, Annals of Tourism Research, 29 (3), 720–742.
Gartner, W C. &KonecnikRuzzier, M. (2010). Tourism Destination Brand
Equity Dimensions: Renewal versus Repeat Market. Journal of Travel Research 50 (5), 471-481.
Hsu ,. H. C. Oh,.Haemoon&Assaf A. George(2011) , A Customer-Based Brand Equity, Journal of Travel Research, 51(1), pp.81-93.
Johansson,J.( 2007) Working with Events to build a Destination Brand Identity-the DMO Perspective. School of Bussiness, Economics and Low, Gotenborg, Tourism and Hospitality Management Master ThisisNo.2007:33.
Keller, K. L. (1993), “Conceptualizing, Measuring, and Managing Customer-Based Brand Equity”,Journal of Marketing ,57 (1), 1–22.
Konecnik, M & Gartner, W.C.(2007) CUSTOMER-BASED BRAND EQUITY
FOR A DESTINATION. Annals of Tourism Research, 34(2), 400–421.
kim, woo Gon; jin-sun,Bongran; Kim,Hyun Jeong(2008). Multidimensional Customer-Based Brand Equity and Its Consequences in Midpriced Hotels.Journal of Hospitality & Tourism Research . 32 (2), 235-254.
kim ,Woo Gon.(2004). Measuring Customer-Based Restaurant Brand Equity.Cornell Hospitality Quarterly.45 (2), 115-131.
Pike,S. (2004a), Destination brand positioning slogans-towards the development of a set of accountability criteria. ActaTuristica, 16(2), 102-124.
Sartori, A ., Mottironi, C &AntonioliCorigliano, M(2012), Tourist destination brand equity and internal stakeholders : An empirical research, Journal of Vacation Marketing,18(4), 327- 430.
Woody G. Kim(2008), Branding, brand equity, and brand extensions, CHAPTER 4, Handbook of Hospitality Marketing Management, 87-119.
Walmsley, D.J. and Jenkins, J.M. (1993), “Appraisive images of tourist areas: an application of personal constructs”, Australian Geographer, 24(2), 1-13.
Yoo, B. and N. Donthu (2001), “Developing and Validating a Multidimensional Consumer-Based Brand Equity Scale”, Journal of Business Research 52 (1), 1–14.
Zeithaml, V. A. (1988), “Consumer Perception of Price, Quality and Value: A Means-End Model and Syntheses of Evidence”, Journal of Marketing 52 (3), 2–22.
*دانشیار دانشکده مدیریت و حسابداری، دانشگاه علامه طباطبایی
**کارشناس ارشد مدیریت جهانگردی(نویسنده مسوول) fe_mosharafi@yahoo.com
تاریخ دریافت: 4/6/1392 تاریخ پذیرش: 1/11/1392
[4]. Brent Ritchie
[5]. Morgan and Pritchard
[6].Cai
[7].konecnik
[8].Keller
[9].Ford
[10].Cobb- Walgern et al
[11].Branding of Tourism Destination
[12].Johansson
[13].Dimanche
[14].Boo
[15].Yoo et al
[16]. Kim
[17]. Kim &kim
[18].Ruzzier
[19].Jago et al
[20].Kapferer
[21].Woodward
[22].Gunn
[23].Hunt
[24].Echtner and Ritchie
[25].Zeithaml
[26].Murphy, Pritchard, & Smith
[27].Parasuraman
[28].Odin &Valetter-Florence
[29].Oppermann
)