نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشیار دانشکده مدیریت دانشگاه علامه طباطبایی

2 عضو هیات علمی دانشکده مدیریت و علوم انسانی دانشگاه دریانوردی و علوم دریایی چابهار

3 دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت بازرگانی(بازاریابی) دانشگاه علامه طباطبایی

چکیده

تفاوت در جذابیت­ها و امکانات گردشگری سواحل جنوبی ایران از یک سو و علایق و سلایق مختلف گردشگرانی که قصد مسافرت به این سواحل را دارند از سویی دیگر، دغدغه­ها و ابهامات گردشگران در فرآیند انتخاب ساحلی که مطلوبیت آنان از سفر را حداکثر نماید افزایش داده است. در این راستا پژوهش حاضر با هدف ارائه الگویی برای سفر به سواحل جنوبی، داده­هایی را از 71 نفر از خبرگان و 403 نفر از گردشگران که به شیوه قضاوتی انتخاب شده بودند جمع آوری نموده و سپس با استفاده از روش AHP و به کمک نرم افزار EC، شش ساحل گردشگری جنوب ایران(چابهار، بندرعباس، کیش، قشم، بوشهر و اهواز) را از نظر جذابیت‌ها و امکانات گردشگری مقایسه و رتبه‌بندی کرده است. در الگوی بدست آمده، رتبه هر یک از سواحل گردشگری در معیارهای مختلف تعیین، و کیش بهترین ساحل گردشگری جنوب ایران شناخته شد؛ چابهار، قشم، بندرعباس، بوشهر و اهواز نیز به ترتیب در رتبه‌های بعد قرار گرفتند. در پایان نیز کاربرد نتایج بدست آمده برای گردشگران، آژانس­های گردشگری و مدیران شهرهای ساحلی تشریح شد.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

Ranking of Iran's southern tourism coasts by AHP method

نویسندگان [English]

  • Ali Khatami Firouzabadi1 1
  • Hossein Askaripoor 2
  • Ghasem Bakhshandeh 3

چکیده [English]

The difference between the Iran’s southern tourism coasts attraction and tourism facilities from one side and varieties of interests of tourists who wants to travel to these coastal lines from another hand increases the anxieties and confusions of tourists in choosing the most favorable tourism coast selection processes. Therefore, the recent project goals with offering travel pattern to south coastal lines collects data from 71 experienced people and 403 tourists chosen  by judgmentally selection ,then has compared and ranked the six southern tourism coasts in Iran)Chabahar, Bandar-e Abbas, Kish, Qeshm, Bushehr and Ahvaz( according to attractions and tourism facilities  by AHP method and EC software. In achieved pattern, the rank of each coast is determined in different criteria and Kish was known as the best tourism coast, and Chabahar, Qeshm, Bandar-e Abbas, Bushehr and Ahvaz are ranked respectively. At the end, the results were described to tourists, travel agencies and coastal city managers

کلیدواژه‌ها [English]

  • Tourism
  • Coastal tourism
  • Southern coasts of Iran
  • Analytic Hierarchy Process (AHP)
ابراهیم زاده، عیسی و آقاسی زاده، عبدالله. (1390)، تاثیر منطقه آزاد چابهار بر توسعه گردشگری حوزه نفوذ آن با بهره گیری از مدل رگرسیون و آزمون t-test، فصلنامه علمی پژوهشی جغرافیا و توسعه، شماره 21، بهار 1390، صص 26-5.
ابراهیم‌زاده، عیسی و آقاسی زاده، عبدالله. (1388)، تحلیل عوامل موثر بر گسترش گردشگری بر ناحیه ساحلی چابهار با استفاده از مدل راهبردی SWOT، فصلنامه علمی پژوهشی مطالعات و پژوهشهای شهری و منطقه‌ای، شماره 1، ص 128-107.
امینی، محمدتقی، عباسی، محمدرضا و پیرعلی، غلیرضا. (1390)، تدوین راهبرد توسعه صنعت گردشگری منطقه آزاد قشم با استفاده از مدل سوات، مجله فرآیند مدیریت و توسعه، شماره 76، تابستان 1390، صص 169-155.
بریمانی، فرامرز و اسمعیل‌نژاد، مرتضی. (1390)، بررسی شاخص‌های زیست اقلیمی موثر بر تعیین فصل گردشگری (مورد: نواحی جنوب ایران)، فصلنامه علمی پژوهشی جغرافیا و توسعه، شماره 23، ص46-27.
پاپلی‌یزدی، محمد‌حسین و سقایی، مهدی. (1386)، گردشگری:ماهیت و مفاهیم، تهران:انتشارات سمت.
پروازی، مهناز. (1389)، راهکارهای بهینه زیست محیطی در گردشگری ساحلی خلیج فارس و توسعه پایدار آن، مجموعه مقالات ششمین همایش ملی فرهنگی گردشگری خلیج همیشه فارس، تهران: مرکز گردشگری علمی فرهنگی دانشجویان ایران، صص 184-171.
پوروخشوری، سیده‌زهرا. (1380)، راهکارهای توسعه بهینه زیست محیطی در گردشگری ساحلی، تهران: انتشارات سازمان محیط زیست.
حیدری، رحیم. (1387)، مبانی برنامه‌ریزی صنعت گردشگری ، چاپ دوم، تهران: انتشارات سمت.
خانی، فضیله، قاسمی وسمه جانی، ابوطالب و قنبری نسب، علی. (1388)، بررسی اثرات گردشگری ساحلی با تکیه بر نظرسنجی از خانوارهای روستایی (مطالعه موردی: روستای چمخاله، شهرستان لنگرود)، فصلنامهعلمیپژوهشی نگرش‌های نو در جغرافیای انسانی (جغرافیایانسانی)، شماره 4، ص 64-51.
خضرزاده، اسعد، سلیمانی، منصور و رضویان، محمدتقی. (1389)، بررسی قاچاق کالا از مرزهای دریایی جنوب ایران، فصلنامه علمی پژوهشی تحقیقات کاربردی علوم جغرافیایی، شماره 18، پاییز 1389، صص 84-67.
شیعه، اسماعیل و علی‌پور اشلیکی،سجاد. (1389)، تحلیل عوامل کیفیت‌بخش محیط گردشگری ساحلی با توجه به معیارهای گردشگری پایدار(مطالعه موردی سواحل شهر رامسر)، دو فصلنامه علمی پژوهشی معماری و شهر سازی آرمانشهر، شماره 5، ص167- 155.
فرزین، محمدرضا و نادعلی پور، زهرا. (1390)، عوامل موثر بر مزیت رقابتی مقصدهای گردشگری در ایران (مورد مطالعه: منطقه چابهار)، فصلنامه علمی پژوهشی مطالعات گردشگری، شماره 14، تابستان 1390، صص 67-41.
قرخلو، مهدی، رمضان زاده لسبوئی، مهدی و گلین شریف دینی، جواد. (1388)، اثرات زیست محیطی گردشگری بر سواحل شهر رامسر، فصلنامهعلمیپژوهشی نگرش‌های نو در جغرافیای انسانی (جغرافیایانسانی)، شماره 3، تابستان 1388، صص 12-1.
ضرغام بروجنی، حمید و نیک بین، مهنا. (1391)، سنجش پایداری توسعه گردشگری در جزیره کیش، فصلنامه علمی پژوهشی پژوهشهای اقتصادی، شماره 2، ص 168-137.
کروبی، مهدی. (1387)، فرهنگ قومی، سرمایه فرهنگی و صنعت گردشگری، فصلنامه علمی پژوهشی رفاه اجتماعی، شماره 28، ص 324-309.
Argardy, M.R. (1993). Accommodating ecotourism in multiple uses planning of coastal and marine protected areas. Ocean and Coastal Management. pp. 219–239.
Bowen, W.M. (1993).  AHP:  Multiple Criteria Evaluation, In Klosterman, R. et al (Eds). Spreadsheet Models for Urban and Regional Analysis. New Brunswick: Center for Urban Policy Research.
Crompton, J. L. (1992). Structure of vacation destination choice sets. Annals of tourism. vol.19.
Davenport, J & Davenport, J.L. (2006). The impact of tourism and personal leisure transport on coastal environment: A review. Estuarine, coastal and shelf science. Vol.67. pp.280-292.
European Commission (EC). DG XXIII. (1998). Fact and figures on the Europeans on holiday 1997- 98. Euro barometer. 48. Brussels.
European Commission (EC). (2000). towards quality coastal tourism - Integrated quality management (IQM) of coastal tourist and Destinations. Luxembourg: Office for Official Publications of the European Communities.
Hillel, O. (2002). Biological diversity and tourism in biodiversity and sustainable development. Montreal: CBD news. pp.18-19.
Jennings, S. (2004). Coastal tourism and shoreline management. Annals of tourism research. Vol.31. no.4. pp.899-922.
Jiang, J. Havitz, M. & O Briem, R. M. (2000). Validating the international tourist Role Scale. Annals of tourism Research. vol.24.no4.
Kocasoy, G. (1995). Effects of tourist population pressure on pollution of coastal seas. Environment management. Vol.19. no.1. pp.75-79.
Lyer, P. (2002). Postmodern tourism. Scattlond.
Miller, M. L. (1993). The rise of coastal and marine tourism. Ocean & coastal management. pp.181-199.
Mohsin, A. (2005). Tourist Attitudes and Destination Marketing: the case of Australia's Northern territiory and Malaysia. Tourism management. Vol.26.
Noronha, L. (2002). Coastal Tourism, Environment, and Sustainable Local Development. London. TERI
Orams, M. (1999). Marine Tourism. Londan.
Pillay, M. & Rogerson, Ch. (2012). Agriculture-tourism linkage and pro-poor impacts: the accommodation sector of urban coastal KwaZulu-Nata l, South Africa. Applied geography xxx. pp.1-10.
Sasidharan, V. Sirakaya, E. & Kerstetter, D. (2002). Developing countries and tourism Eco labels. Tourism management. Vol.23. pp161-174.
United nation's environment programme (UNEP). (1994). Tourism and the environment. Journal of industry and environment. pp.1-3.