نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 عضو هیئت‌علمی، گروه مدیریت بازرگانی، دانشگاه یزد، یزد.

2 کارشناسی ارشد، مدیریت بازرگانی، دانشگاه یزد، یزد

3 عضو هیئت‌علمی، گروه مدیریت جهانگردی، دانشگاه یزد، یزد

چکیده

شهرت موضوعی کلیدی در تجارت است. همانند سازمان‌ها، شهرها نیز در مقیاس‌های منطقه‌ای، ملی و حتی بین‌المللی باهم در رقابت می‌باشند. در چنین محیط‌های رقابتی، شهرت می‌تواند منبع ارزشمندی برای یک شهر به شمار آید. در این پژوهش، سعی می­شود مدلی برای تبیین‌ تأثیر برند سازی بر شهرت شهر و نقش آن بر عملکرد شهر ارائه شود. پژوهش حاضر، از منظر هدف کاربردی و به روش پیمایشی انجام شده است. اطلاعات موردنیاز پژوهش از طریق پرسشنامه و از نمونه‌ای شامل: 277 نفر از مسافران شهر اصفهان و به‌ روش نمونه‌گیری در دسترس فراهم شده است. به‌منظور برازش مدل‌، از مدل یابی معادلات ساختاری به کمک نرم‌افزار Smart PLS 2 استفاده‌شده ­است. نتایج پژوهش، نشان داد شهرت شهر بر عملکرد شهر رابطه مثبت و معناداری دارد و تصویر برند از طریق ارزش ویژه برند بر شهرت شهر تأثیر می­گذارد. همچنین هویت برند بر تصویر برند، رابطه مثبت معناداری دارد

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

Model impact branding on the city reputation and its role on the city performance

نویسندگان [English]

  • Sayyed Mohammad Tabatabaei Nasab 1
  • Fahime mahavarpoor 2
  • Faezeh Asadian Ardakani 3

1 yazd University

2 unversity yazd

3 PhD Student of Tourism Management, Allameh Tabatabaee University

چکیده [English]

Reputation is a key issue in business. Like organizations, cities also compete at regional, national, and even international level. In such a competitive environment, reputation can be a valuable resource for a city. This study tried to present a model to explain the impact of branding on city reputation and its role in city performance. In terms of the purposes, this is applied research that had been done using the survey method. The required information was collected through a questionnaire from a sample of 277 Isfahan travelers using the available sampling method. Structural equation modeling with Smart PLS2 software was used for data analysis. The results revealed that city reputation has a positive and significant relationship on city performance and brand image impacts the city’s reputation through brand equity. Also, brand identity has a significant positive relationship on brand image.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Destination branding
  • city reputation
  • Destination brand identity
  • city performance
  • destination brand equity
ایمانی خوشخو، محمدحسین؛ ایوبی یزدی، حمید. (1389). عوامل مؤثر بر ارزش ویژه برند در مقصد گردشگری شهر یزد، فصلنامه علمی پژوهشی مطالعات مدیریت گردشگری، (13)138،5-113
بیات، روح‌الله؛ مرندی، مهسا. (1395). تبیین تأثیر تداعی‌های برند مؤثر بر شکل‌گیری تصویر مقصد گردشگری در بین گردشگران داخلی بر اساس برند سازی مقصد گردشگری (مطالعه مقایسه‌ای قزوین و اصفهان). فصلنامه علمی و پژوهشی گردشگری و توسعه،7(5)،64-83.
جعفری، وحیده؛ نجارزاده، محمد؛ کیانی فیض‌آبادی، زهره.(1396). بررسی عوامل مؤثر بر ارزش ویژه برند مقصد گردشگری (موردمطالعه: شهرستان سودا کوه). مجله‌ برنامه‌ریزی و توسعه گردشگری، (20) 93،6-75.
حمیدی زاد، محمدرضا؛ قره چه، منیژه؛ هادی زاده، اکرم؛ سلیمی پور، سیروس. (1395). طراحی و تبیین مدل تأثیر تبلیغات توصیه‌ای بر تصویر ذهنی گردشگران از مقصد گردشگری و قصد سفر (مطالعه موردی: اصفهان) فصلنامه علمی و پژوهشی مدیریت بازرگانی، (4)8، صص 832-811.
داوری، علی؛ رضازاده، آرش.(1392). مدل‌سازی معادلات ساختاری با نرم‌افزار نمونه‌سازی معادلات ساختاری نرم‌افزار، تهران انتشارات جهاد دانشگاهی
دهدشتی، زهره؛ خانی، سجاد؛ اجلی، امین.(1394). نقش تبلیغات و تبلیغات شفاهی در ارتقاء ارزش ویژه برند در مقصد گردشگری شهر اصفهان فصلنامه علمی و پژوهشی. مطالعات مدیریت گردشگری، شماره (25) 12، صص 68-.34.
طباطبایی نسب، سید محمد؛ مداح، مرتضی.(1392). بررسی رابطه ابعاد دارایی برند با عوامل مؤثر در انتخاب برند توسط مصرف‌کننده، مطالعه موردی: صنعت محصولات آرایشی-بهداشتی. بررسی بازرگانی.(78)30،14-17.
طباطبایی نسب، سید محمد؛ ماه­آورپور، فهیمه.(1396). مدل‌سازی ساختاری عوامل مؤثر بر شهرت مقصد گردشگری و تأثیر آن بر ارزش ویژۀ برند مقصد (مطالعه موردی: شهر اصفهان). فصلنامه علمی و پژوهشی گردشگری شهری تهران.(1)86،4-71.
موسوی، نجم الدین؛ سپهوند، رضا؛ شریعت نژاد، علی.(1396). تبیین مؤلفه‌های برند سازی شهری با تأکید بر صنعت گردشگری (موردمطالعه: شهرستان خرم‌آباد)، فصلنامه علمی و پژوهشی گردشگری و توسعه، (4)6،179-160
Aaker, D. A. (1991). Managing brand equity. New York: The Free Press.
Aaker, J. L. (1997). Dimensions of brand personality. Journal of Marketing Research, 34(3), 347–356.
Akerlof, G.A. (1970). The market for “lemons”: Quality uncertainty and the market mechanism. Quarterly. Journal of Economics, 84, 488–500.
Baloglu, S., & McCleary, K. W. (1999). A model of destination image formation. Annals of Tourism Research, 26(4), 868–897.
Baloglu, S., & Brinberg, D. (1997). Affective images of tourism destination. Journal of Travel Research, 35(4), 11e15.
Blain, C., Levy, S. E., & Ritchie, J. R. B. (2005). Destination branding: Insights and practices from destination management organizations.Journal of Travel Research, 43(4), 328–338.
Carmeli, A., & Tishler, A. (2004). The relationships between intangible organizational elements
 and organizational performance. Strategic Management Journal, 25, 1257–1278.
Dowling, G.R. (2006). How good corporate reputations create corporate value. Corporate Reputation Review, 9(2), 134–143.
Davis, D. F., Golicic, S. L., & Marquardt, A. J. (2008). Branding a B2B service: Does a brand differentiate a logistics service provider?. Industrial Marketing Management37(2), 218-227.‏
Delgado-García, J.B., Quevedo-Puente, E., & De La Fuente-Sabaté, J.M. (2010). The impact of ownership structure on corporate reputation: Evidence from Spain. Corporate Governance: An International Review, 18, 540–556.
Echtner, C. M., & Ritchie, J. B. (1991). The meaning and measurement of destination image. Journal of Tourism Studies, 2(2), 2–12.
Fernández, J.L., & Luna, L. (2007). The creation of value through corporate reputation. Journal of Business Ethics, 76, 335–346.
Ferns, B. H., & Walls, A. (2012). Enduring travel involvement, destination brand equity, and travelers’ visit intentions: A structural model analysis. Journal of Destination Marketing &
Management, 1(1/2), 27–35.
Florek, M., Insch, A., & Gnoth, J. (2006). City council websites as ameans of place brand identity communication. Place Branding, 2(4), 276–296.
García, J. B. D., & Puente, E. D. Q. (2016). The complex link of city reputation and city performance. Results for fsQCA analysis. Journal of Business Research, 69(8), 2830-2839.
Golgeli, K. (2014). Corporate Reputation Management: The Sample of Erciyes University. Procedia-Social and Behavioral Sciences, 122, 312-318.‏
Gómez, M., Lopez, C., & Molina, A. (2015). A model of tourism destination brand equity: The case of wine tourism destinations in Spain. Tourism Management, 51, 210-222.
Gümüş, M. – Öksüz, B. (2009). Turizm İşletmelerinde Kurumsal İtibar Yönetimi, Ankara: Nobel Yayınları.
Harmaakorpi, V., Kari, K., & Parjanen, S. (2008). City design management as a local competitiveness factor. Place Branding and Public Diplomacy, 4(2), 169–181.
Kladou, S., & Kehagias, J. (2014). Assessing destination brand equity: An integrated approach. Journal of Destination Marketing & Management3(1), 2-10.‏
Konecnik, M., & Gartner, W. C. (2007). Customer-based brand equity for a destination. Annals of Tourism Research, 34(2), 400–421.
Keller, K. L. (2008). Strategic brand management: Building, measuring, and managing brand equity (3rd ed.). New Jersey: Prentice Hall.
Merrilees, B., Miller, D., & Herington, C. (2013). City branding: A facilitating framework for stressed satellite cities. Journal of Business Research, 66(1), 37–44.
Neville, B. A., Bell, S. J., & Menguç, B. (2005). Corporate reputation, stakeholders and the social performance-financial performance relationship. European Journal of Marketing, 39(9/10), 1184-119.
Nguyen, N., Leclerc, A., & LeBlanc, G. (2013). The mediating role of customer trust on customer loyalty. Journal of service science and management, 6(1), 96.
Pike, S. (2009). Destination brand positions of a competitive set of near-home destinations. Tourism Management, 30(6), 857e866.
Podolny, J., & Phillips, D. (1996). The dynamics of organizational status. Industrial and Corporate Change, 5(2), 453–471.
Roberts, P. W., & Dowling, G. R. (1997). The value of a firm's corporate reputation: how reputation helps attain and sustain superior profitability. Corporate Reputation Review, 1(1), 72−76.
Qu, H., Kim, L. H., & Im, H. H. (2011). A model of destination branding: Integrating the concepts of the branding and destination image. Tourism management32(3), 465-476.‏
Saeidi, S. P. Sofian, S. Saeidi, P. Saeidi, S. P., & Saaeidi, S. A. (2015). How does corporate social responsibility contribute to firm financial performance? The mediating role of competitive advantage, reputation, and customer satisfaction. Journal of Business Research68(2), 341-350.‏
Tsaur, S. H. Yen, C. H. & Yan, Y. T. (2016). Destination brand identity: scale development and validation. Asia Pacific Journal of Tourism Research, 21(12), 1310-1323.‏
Wang, Y. Kandampully, J. A., Lo, H. P., & Shi, G. (2006). The roles of brand equity and corporate reputation in CRM: a Chinese study. Corporate Reputation Review9(3), 179-197.‏
Zabkar, V, Brenčič, M. M. & Dmitrović, T. (2010). Modelling perceived quality, visitor satisfaction and behavioural intentions at the destination level. Tourism Management, 31(4), 537–546.