شهرام خلیلنژاد؛ امید سلیمان زاده؛ مرضیه کراقلی
چکیده
این پژوهش با هدف شناخت گونههای ذهنی گردشگران از منظر معنای مقصد گردشگری در شهر شیراز بررسی شده است. این پژوهش ازنظر هدف، کاربردی و ازنظر روش، توصیفی است. با توجه به هدف این پژوهش مبتنی بر گونهشناسی ذهنی، روش کیو برای این منظور به کار گرفته میشود. جامعه آماری پژوهش افرادی بودهاند که دستکم یکبار تجربه سفر به شهر شیراز را داشتهاند. ...
بیشتر
این پژوهش با هدف شناخت گونههای ذهنی گردشگران از منظر معنای مقصد گردشگری در شهر شیراز بررسی شده است. این پژوهش ازنظر هدف، کاربردی و ازنظر روش، توصیفی است. با توجه به هدف این پژوهش مبتنی بر گونهشناسی ذهنی، روش کیو برای این منظور به کار گرفته میشود. جامعه آماری پژوهش افرادی بودهاند که دستکم یکبار تجربه سفر به شهر شیراز را داشتهاند. روش انتخاب نمونه در این پژوهش بر مبنای نمونهگیری هدفمند بوده است. برای تحلیل دادهها از تحلیل عاملی کیو استفاده شده است. یافتههای این پژوهش هفت گونه ذهنی برای معنای مقصد گردشگری در شهر شیراز را شناسایی کرده است. این هفت نوع گونهشناسی عبارتاند از: لذتگرایان، جمعگرایان، ماجراجویان، آرامشطلبان، دروناندیشان، متمایزگران، یادکنندگان. درنهایت این ذهنیتهای استخراجشده مورد تفسیر قرار گرفتند. این پژوهش به مدیران مقصد گردشگری برای بخشبندی بازار بر مبنای معنای مقصد گردشگری و هدفگیری آن فراهم میآورد.
محمدرضا فرزین؛ زهرا نادعلی پور
دوره 5، شماره 14 ، اسفند 1389، ، صفحه 40-67
چکیده
موضوع رقابت از زمانی آغاز شد که آدام اسمیت کتاب معروف خود را تحت عنوان ثروت ملل منتشر نمود. تا اواخر سال 1980 چارچوب نظری برای تحلیل، حفظ و بهبود رقابت یک کشور یا صنعت وجود نداشت و بنابراین با استفاده از معیارهای مختلف، از رقابت تحلیلهایی اقتصادی میشد. پورتر(1980)، گیلبرت(1984) و پون (1993)، هر یک استراتژیهایی را در ارتباط با رقابت مقصد ...
بیشتر
موضوع رقابت از زمانی آغاز شد که آدام اسمیت کتاب معروف خود را تحت عنوان ثروت ملل منتشر نمود. تا اواخر سال 1980 چارچوب نظری برای تحلیل، حفظ و بهبود رقابت یک کشور یا صنعت وجود نداشت و بنابراین با استفاده از معیارهای مختلف، از رقابت تحلیلهایی اقتصادی میشد. پورتر(1980)، گیلبرت(1984) و پون (1993)، هر یک استراتژیهایی را در ارتباط با رقابت مقصد گردشگری ارائه دادهاند اما مدل کراچ و ریچی جامعتر از سایر مدلهاست. هدف مقاله حاضر بررسی و الویتبندی عوامل موثر بر مزیت رقابتی منطقه چابهار در زمینه گردشگری، با استفاده از مدل کراچ و ریچی بوده و تمرکز اصلی بر گردشگری داخلی میباشد. پژوهش به صورت پیمایشی و با ابزار پرسشنامه در بین خبرگان و متخصصین حوزه گردشگری در بازه زمانی1388 – 1389 انجام گرفته است. نتایج حاکی از آن است که از میان 5شاخص در مدل مذکور، به ترتیب برنامهریزی، خط مشی مقصد، مدیریت مقصد، جاذبههای محوری، منابع پشتیبان و عوامل تقویتکننده از الویت برخوردارند. همچنین منطقه چابهار در زمینه عواملی همچون آب و هوا، چشم اندازهای زیبا، امنیت و غیره در شرایط مطلوب و در زمینه عواملی نظیر مدیریت بازدیدکنندگان، مدیریت بحران، مراکز تفریحی، بازاریابی و غیره در وضعیت نامطلوبی به سر میبرد.