محمدرضا فرزین؛ محمد شریفی تهرانی
دوره 7، شماره 18 ، شهریور 1391، ، صفحه 49-72
چکیده
در مقاله ی حاضر راهبرد قیمت گذاری دو نرخی برای موزه های با تاکید بر تاثیر احتمالی حداکثر تمایل به پرداخت بازدید کنندگان موزه ملی ایران مورد تحقیق قرار گرفته است که هدف اصلی آن برآورد نرخ عادلانه ی بلیط ورودی این موزه برای هر یک از دو گروه بازدیدکنندگان داخلی و خارجی است. بدین منظور از روش ارزش گذاری مشروط استفاده شد که نتایج حاصله نشان ...
بیشتر
در مقاله ی حاضر راهبرد قیمت گذاری دو نرخی برای موزه های با تاکید بر تاثیر احتمالی حداکثر تمایل به پرداخت بازدید کنندگان موزه ملی ایران مورد تحقیق قرار گرفته است که هدف اصلی آن برآورد نرخ عادلانه ی بلیط ورودی این موزه برای هر یک از دو گروه بازدیدکنندگان داخلی و خارجی است. بدین منظور از روش ارزش گذاری مشروط استفاده شد که نتایج حاصله نشان می دهد که wtp بازدید کنندگان داخلی به صورت منفی تحت تاثیر متغیر فاصله است در حالی که رابطه معناداری بین این دو متغیر برای بازدیدکنندگان خارجی حاصل نشد. همچنین متغیر نگرش به صورت معنادار و مثبتی با WTP هر دو گروه بازدیدکنندگان مرتبط بود. بر اساس یافته ی اصلی این پژوهش میانگین WTP برای بازدیدکنندگان داخلی و خارجی به ترتیب 9450 ریال و 31/6 دلار به دست آمد که نشان می دهد نرخ فعلی بلیط ورودی موزه ی ملی ایران به طور قابل توجهی از نرخی که بازدیدکنندگان خارجی تمایل به پرداخت آن را دارند کمتر است. بنابراین می توان با اطمینان بیشتری از عدم مواجه با کاهش رضایت بازدیدکنندگان خارجی، نرخ فعلی بلیط را به میزان منطقی افزایش و راهبرد قیمت گذاری دو نرخی با در نظر گرفتن نرخ بالاتر برای این گروه از بازدیدکنندگان را اتخاذ کرد.
