ندا ترابی فارسانی؛ سید رضا بهادری
چکیده
یکی از بحران‌هایی که در سال 2020 گردشگری را تحت تاثیر قرار داده و به ویژه به صنعت مهمان نوازی آسیب جدی وارد کرد بحران سلامت ناشی از شیوع بیماری (ویروس) کوید 19 (کرونا) است که ضربه اقتصادی بزرگی به مدت بیش از سه ماه به صنعت هتلداری جهان وارد کرده و باعث تعطیلی و تعدیل نیروی انسانی در این بخش شده است. پژوهش حاضر با تمرکز بر اقامتگاههای ...
بیشتر
یکی از بحران‌هایی که در سال 2020 گردشگری را تحت تاثیر قرار داده و به ویژه به صنعت مهمان نوازی آسیب جدی وارد کرد بحران سلامت ناشی از شیوع بیماری (ویروس) کوید 19 (کرونا) است که ضربه اقتصادی بزرگی به مدت بیش از سه ماه به صنعت هتلداری جهان وارد کرده و باعث تعطیلی و تعدیل نیروی انسانی در این بخش شده است. پژوهش حاضر با تمرکز بر اقامتگاههای ایران، به دنبال شناسایی راهکارهای مناسب برای رونق دوباره کسب و کار اقامتگاهها در دوران پسا کوید 19 از دیدگاه خبرگان ، مدیران هتلها و صاحبان اقامتگاهها می باشد. ابزار گردآوری دادهها در این پژوهش مصاحبه نیمه ساختار یافته بوده و روش پژوهش بهکاررفته کیفی (تحلیل مضمون) است و نتایج نشان میدهد که سیاستگذاری ، مشارکت، رسوخ در بازار، توسعه محصول و افزایش آگاهی و تبادل اطلاعات راهکارهایی مناسب برای رونق اقامتگاهها پس از بحران کوید 19 هستند.
علی زنگی آبادی؛ فرحناز ابوالحسنی
دوره 3، شماره 9 ، شهریور 1384، ، صفحه 25-43
چکیده
گردشگران، به جایی سفر می کنند که از اعتماد، اطمینان و امنیت کافی برخوردار بوده، برای آنان یا ناشناخته و یا از جاذبه های فراوانی برخوردار باشد، در این شرایط، ارائه خدمات، تأسیسات و تجهیرات مناسب در افزایش انگیزه سفر آنها مؤثر است. گسترش خدمات رفاهی، زیربنایی و تأمین محل اقامت مناسب و ارزان در افزایش تعداد گردشگران و رونق گردشگری، نقش ...
بیشتر
گردشگران، به جایی سفر می کنند که از اعتماد، اطمینان و امنیت کافی برخوردار بوده، برای آنان یا ناشناخته و یا از جاذبه های فراوانی برخوردار باشد، در این شرایط، ارائه خدمات، تأسیسات و تجهیرات مناسب در افزایش انگیزه سفر آنها مؤثر است. گسترش خدمات رفاهی، زیربنایی و تأمین محل اقامت مناسب و ارزان در افزایش تعداد گردشگران و رونق گردشگری، نقش به سزایی دارد. جهت دستیابی به توسعه پایدار گردشگری در شهر اصفهان شناخت نقاط ضعف و قوت، کمبودها و توان ها در برنامه ریزی موجب ارائه برنامه ها و طرح های غنی تر می گردد. هدف پژوهش حاضر، بررسی میزان توسعه مراکز اقامتی، برای تعیین جایگاه هر کدام از این واحدها در مقایسه با سایر مراکز اقامتی و ارائه برنامه هایی جهت ارتقاء کمی و کیفی مراکز مورد بررسی در این شهر می باشد. شاخص ها و متغیرهای گوناگونی در تعیین توسعه گردشگری دخالت دارند. بنا به ماهیت تحلیلی پژوهشی حاضر، از نرم افزار SPSS و ARC/GIS، جهت محاسبه شاخص توسعه گردشگری (TDI) به عنوان معیار ترکیبی توسعه مراکز اقامتی استفاده شده و ضمن تولید نقشه های مورد نظر به مقایسه توأم این مراکز از نظر متغیرهای متعدد، پرداخته شده است . بر اساس نتیجه حاصل از این پژوهشی مراکز اقامتی (هتلی ها و مهمان پذیرها) شهر اصفهان در چهار سطح، رتبه بندی شده اند. از مجموعه ۳۵ هتل، تعداد ۳ هتل با 6/۸%، ۸ هتل با 9/22٪، ۹ هتل با 7/45 ٪ و تعداد ۱۵ هتل با ۲۲/۹٪ و از ۳۰ مهمانپذیر فعالی در شهر اصفهان سطح یک با 7/26٪، سطح دو با3/23٪، سطح سه با ۳۰٪ و سطح چهار با ٪۲۰، شاخص توسعه گردشگری مراکز اقامتی شهر اصفهان در چهار سطح رتبه بندی شده است.
