محمد علی فیض پور؛ مهدی امامی مبیدی
دوره 7، شماره 19 ، آذر 1391، ، صفحه 139-177
چکیده
اگر چه در دنیای کنونی صنعت گردشگری اصلی ترین و پاک ترین صنعت از حیث ایجاد درامد تلقی می شود اما واقعیات موجود نشان دهنده ی آن است که کشورهای جهان نتوانسته اند متناسب با جاذبه های گردشگری خویش درآمد کسب کنند. به عبارتی بین توزیع جاذبه های گردشگری در کشورهای جهان و میزان درآمد آن همبستگی معنی داری مشاهده نمی شود. در این میان و برای مثال ...
بیشتر
اگر چه در دنیای کنونی صنعت گردشگری اصلی ترین و پاک ترین صنعت از حیث ایجاد درامد تلقی می شود اما واقعیات موجود نشان دهنده ی آن است که کشورهای جهان نتوانسته اند متناسب با جاذبه های گردشگری خویش درآمد کسب کنند. به عبارتی بین توزیع جاذبه های گردشگری در کشورهای جهان و میزان درآمد آن همبستگی معنی داری مشاهده نمی شود. در این میان و برای مثال اگر چه جاذبه های گردشگری کشور ایران را در رتبه بندی دهمین کشور جهان قرار می دهد اما ایران از حیث درآمد گردشگری در جایگاه کم درآمدترین کشورهای جهان جای گرفته است. این در حالی است که بر اساس چشم انداز تدوینی ، دستیابی به جایگاه نخست اقتصادی در منطقه، تصویر ارائه شده برای ایران در افق 1404 است و از این رو این سوال که سطح توسعه ی بخش گردشگری ایران با توجه به شاخص های اقتصادی این بخش در مقایسه با سایر کشورهای منطقه سند چشم انداز چه جایگاهی است؟ سوالی است که پاسخ به آن هدف اصلی این مقاله را تشکیل داده است. برای محاسبه ی این جایگاه در مجموع از پنج شاخص مشارکت کل صنعت گردشگری در اشتغال ایجاد شده، مخارج مسافرت و گردشگری داخلی، مخارج ویژه ی دولت، مخارج مسافرت و گردشگری تجاری و در نهایت شاخص سرمایه گذاری در بخش گردشگری و برای تلفیق شاخص های مذکور از روش تاپسیس استفاده شده است. نتایج این پژوهش نشان دهنده ی آن است که رتبه ی ایران از جایگاه پنجم در سال 2000 به رتبه ی سیزدهم در سال 2005 تنزل یافته است. کشور ایران اگر چه توانسته است رتبه ی خود را در سال 2010 دو پله ارتقا بخشیده و به جایگاه یازدهم دست یابد اما از حیث میزان سطح توسعه یافتگی تا دستیابی به رتبه ی نخست منطقه در این بخش پیمودن مسیری بس طولانی را در فرصتی اندک در پیش رو دارد.
